Toen ik hier aankwam was er geen blauwe lucht te bekennen. Overal hing rook; je kon de brandlucht van de vele bosbranden zelfs ruiken, en de as daalde neer alsof het sneeuwde. Net als tijdens de uitbarsting van vulkaan St Helens. De zon scheen door de rook heen, maar was veranderd in een oranje bal.
Mount St. Helens. Deze vulkaan barstte in 1980. Zo indrukwekkend...
Mijn doel dit jaar is San Francisco. En dat ga ik halen! Maar ik wilde Portland ook perse zien. Onder andere vanwege het boek ‘Wild’ van Cheryl Strayed. Dit boek heeft me geïnspireerd om in m’n eentje te gaan reizen. Haar avontuur eindigt in Portland, waar ze besluit te gaan wonen. En nu ben ik hier. Het dringt maar langzaam tot me door…
Portland ligt in het noordwesten van de US, in de staat Oregon. Ik ben hier nu ruim een week en de stad heeft mijn hart gestolen. De mensen zijn supervriendelijk en open minded. De sfeer is heel relaxed; laid back… Veel inwoners zijn bovendien bezig met het milieu. Op een positieve manier. Ook iets dat mij aanspreekt. Portland heeft een sterk beleid in stadsplanning, vernieuwingen en investeringen in lightrail. Door het goede openbaar vervoer – de trams en bussen brengen je overal naar toe - en het efficiënte bodemgebruik staat Portland bekend als een van de meest ‘groene’ en leefbare steden in de wereld. Het is bovendien een mooie stad, met parken, open ruimtes en natuurreservaten. Er zijn zelfs kilometerslange fietspaden.
Hoogste houten gebouw Vorige week werd ik door een vriendin rondgeleid in ‘haar’ stad. Op deze manier kom je echt op de mooiste plekjes. Ik heb al veel gezien, waaronder The Bridge of the People en Pittock Mansion, beide met prachtige vergezichten! Wat me onder meer opviel in deze stad, waren de vele bouwprojecten. Een van de meest bijzondere projecten is Carbon12, het hoogste houten gebouw van de US. Het wordt gebouwd op een zeer duurzame manier.
In een andere wijk staan al veel spiksplinternieuwe flatgebouwen. Ze doen me denken aan gebouwen in Almere en Rotterdam, waarover ik teksten heb geschreven voor brochures en websites. In een buurt, dichter bij het adres waar ik momenteel verblijf, staan kleinschalige appartementengebouwen, dicht op elkaar gebouwd. Heel on-Amerikaans, bevestigde de vriendin. Het benauwde haar vooral. Ik vond het juist knus.
De buitenwijken van Portland zijn veelal oud, maar goed onderhouden. Langs de straten staan mooie grote bomen. Het huis waar ik logeer is gebouwd in 1928. Het heeft een mooie veranda en voor het huis een brede grasstrook, zoals je in Amerikaanse films ziet. Toen ik het gras stond te sproeien had ik het gevoel dat ik droomde. Alsof ik op een filmset stond. Heel bijzonder…
Biologisch De supermarkt – Whole Foods Market - is hier op loopafstand. Alle producten zijn biologisch. Ze hebben tot mijn grote verbazing zelfs een apparaat dat van pinda’s pindakaas maakt. Zonder enige chemische toevoeging. Geweldig! Voor mensen die bewust bezig zijn met het milieu is Portland echt een paradijs. Een stukje verderop is bijvoorbeeld een ‘Infiltration Planter’. “Portland promoot duurzaam watermanagement”, las ik op een bordje. “Regenwater wordt gefilterd door diverse planten en verdwijnt vervolgens de grond in.” Eerder deze week zag ik bij-vriendelijke tuinen. Ook een inspirerend idee.
The Rebuilding Center is ook interessant. Het is een kringloopwinkel zoals wij die in Nederland kennen, maar dan zo groot als een warenhuis. Een soort IKEA met tweedehands producten. Er worden oude keukens, wastafels, toiletten, deuren, ramen, meubels maar ook houten planken en balken ingeleverd door de bewoners van de stad. Mensen die bezig zijn met renovaties kunnen daar de mooiste spullen kopen voor een 'prikkie'. Alles wordt hergebruikt; zelfs schroeven en gordijnrails.
Portland is in alle opzichten een stad naar mijn hart. En Oregon is echt prachtig. Ik ben een paar dagen geleden naar Cannon Beach gereden, een rit van bijna twee uur. De weg erheen deed me heel erg denken aan de Ardennen en de Eifel, waar ik samen met vrienden motor heb gereden. Ook hier zijn vele kronkelige wegen met haarspeldbochten en prachtige uitzichten over valleien met weilanden en bossen. Het was mistig toen ik aankwam in Cannon Beach, maar na een uur klaarde het op. Ik kon Haystock Rock bewonderen in al haar glorie. Ik was echt onder de indruk.
Mount St. Helens Vandaag heb ik een rustdagje genomen. Even bijkomen van mijn tocht van gisteren. Ik heb Mount St Helens bezocht. De vulkaan is vooral bekend vanwege de verwoestende uitbarsting in 1980, waarbij tientallen mensen omkwamen en een groot deel van de berg instortte. Heel indrukwekkend om daar rond te lopen…
lk heb nog een aantal wensen op mijn lijstje staan, zoals Bridal Veil Falls, Latourell Falle en the Vista House, maar daar kun je nu niet meer komen in verband met de bosbranden (zie foto). Die bosbranden zijn echt vreselijk… Ik begreep dat de meest recente brand – slechts 40 minuten rijden van mijn adres – is veroorzaakt door twee 15-jarige jongens die vuurwerk afstaken. Er zijn al vele mensen geëvacueerd en er is al veel bos verbrand.
De laatste dagen is de wind gedraaid en hebben wij in Portland niet veel last meer van de rook. Afgelopen weekend heeft het zelfs voor het eerst geregend; sinds maanden. Heel ongewoon voor Portland, hoor ik mensen zeggen. Ook hier is het klimaat dus aan het veranderen. De bosbranden zijn een schrijnend bewijs. Heter en droger weer is een symptoom van klimaatverandering. En dat zorgt helaas voor grote bosbranden...